(Schoon)ouders op bezoek

Gastblog van Sander en Wilma

De 4^e etappe van onze reis van 2000km, was relatief kort: 375 km. We kwamen daarom behoorlijk fris en al in het begin van de middag bij Sanne en Kevin aan. Ze waren weinig veranderd sinds we ze 1 ½ week daarvoor nog in Nederland hadden gezien. Syb en Bonnie zagen er wel anders uit, een veel dunnere vacht in het subtropische Portugal. Op een voor een kat enthousiaste manier werden we door hen verwelkomd. De plek en het huisje  lijken uit een film te komen! Waarom zouden Sanne en Kevin hier ooit nog weg willen! Na een heerlijk koud biertje wilden we natuurlijk de tuin bewonderen. De verwachtingen waren hooggespannen, immers de eerste moestuin ter wereld die op basis van data analyse en slimme algoritmes was ontworpen. We werden niet teleurgesteld!  Keurige met Mimosa takken en pallet hout afgescheiden perken met daarin combinaties van gewassen die elkaar stimuleren om groot en sterk te worden. Leuk om te zien dat hier ook aubergines, kiwi’s, koriander en basilicum groeien, moet je in Nederland niet proberen! Natuurlijk kon ik het niet nalaten om hier en daar wat tips te geven: de toppen van de tuinbonen met zwarte luis eruit knippen en volgende keer de pompoenen wat meer ruimte geven. Zaken die je niet van een algoritme maar van 10 jaar ploeteren op een Volkstuin leert. Na de rondleiding aan de borrel! Sanne had  heerlijke humus, naanbrood, een pompoen- en een groentegerecht met tuinbonen uit eigen tuin klaargemaakt. Onze vakantie was begonnen!

De volgende dag onze eerste wandeling gemaakt. Van tevoren voorzichtig aangegeven dat wij wandelen erg leuk vinden maar niet meer zo soepel zijn als Kevin’s ouders. Gelukkig werd daarmee rekening gehouden! Het werd een wandeling van een uur heen en weer naar de rivier. Op de terugweg moest ik erg nodig naar het toilet. Aangekomen bij het huisje was de nood zo  hoog geworden dat ik met lood in mijn schoenen naar het zelf gebouwde compost toilet ben gewandeld. Toen ik de deksel van het toilet opende en in de bruine diepte staarde was de aandrang gelukkig ineens verdwenen. Snel terug naar ons hotel gegaan en alles is goed gekomen. ‘s Middags met zijn vieren gerelaxt bij het zwembad van het hotel met zelf meegebrachte hapjes en drankjes. De hotel eigenaresse liet dit oogluikend toe want Sanne en Kevin hadden immers al meerdere gasten in Hotel Pantanha ondergebracht!

Op woensdag zijn we naar Coimbra, de derde stad van Portugal gegaan. Echt een mooie en gezellige stad,  niet te druk en weinig toeristen. Indrukwekkend waren de gebouwen van de Universiteit, opgericht in 1290.  Studenten zijn te herkennen aan het dragen van een toga. Ook de botanische tuin was geweldig om te zien. Gigantische bomen en zelfs een kruidentuin met een zeer grote sortering. Heerlijk geluncht in een Vegatentje in de studenten buurt en daarna nog wat Vinho Verde en olijfolie gekocht. De dag afgesloten met een glaasje Vinho Verde op het terras, waarna Kevin ons zeer geroutineerd met één handje aan het stuur van de Prius, slingerend door het heuvel landschap, terugreed naar ons hotel.

Op 25 april werd ik 65. Sanne en Kevin hadden een verrassingsuitje georganiseerd! Om 9.45h werden we met de Prius bij ons hotel opgepikt. Na een half uurtje rijden richting de Serra da Estrela werden we verzocht onze wandelschoenen aan te trekken. Wat volgde was één van de mooiste wandeltochten ooit! Elke beschrijving zou de pracht van deze tocht tekort doen, dus doe ik dat niet. Na een half uur lopen gebeurde er precies waar ik al op hoopte toen ik tijdens het wandelen wat gerinkel uit Sanne’s rugzak hoorde komen. Bij een bankje kwam een butagas stelletje tevoorschijn en werd verse koffie gezet met een heerlijke zelf gemaakte  Vegan Monchou taart ! De jarige kreeg zelfs twee stukken! Na de wandeling reden we verder naar de volgende verrassing: een Vegan lunch restaurant waar we aan de kabbelende rivier van een onvergetelijke lunch hebben genoten. Ik kreeg ook nog een door Sanne zelf gemaakt schilderijtje cadeau met gedroogde mimosa en andere bloemetjes, echt heel leuk en lief! Op de terugweg zijn we gestopt bij Vila Pouca, het plaatsje waar Gerrit Komrij heeft gewoond en het gelijknamige boek heeft geschreven. Dit boek hadden Sanne en Kevin ons als voorbereiding op onze reis, cadeau gedaan. Tegenover zijn villa zijn we gestopt bij de begraafplaats waar Gerrit begraven ligt. Dat er bij het hek een hondendrol lag had ik niet gezien, waardoor het op de terugweg minder aangenaam was in de Prius. Gelukkig vond Kevin dit helemaal geen probleem!

Op donderdag zouden we meehelpen in de moestuin. Om kwart over 10 verzamelen. We begonnen met een bak koffie met de aardige buren: Isabel en Jesper. Isabel was hoogzwanger en de bevalling kon elk moment aanvangen. Isabel was benieuwd hoe Wilma het had ervaren om in het buitenland te bevallen.  Aan gesprekstof dus geen gebrek! Sanne maakte een eind aan het koffie uurtje want we moesten nu echt aan het werk! Ik ging de tuinbonen toppen en Wilma ging de uitjes uitplanten. Opeens hoorden we een vreugdekreet van Sanne: Kevin kijk nou, de eerste sperzieboon komt op!!! We zagen Kevin glunderen van trots. Even later een wat minder enthousiast geluid uit het vak met de kolen waarin Kevin op zijn knieën zat. De kooltjes werden helemaal aangevreten door rupsen. Kevin haalde er wel 50 rupsen uit! Ik wilde hem adviseren een bordje te plaatsen: Companion planting, geen toegang voor rupsen! Ik was bang dat dit niet goed zou vallen dus ben stilzwijgend doorgegaan met de tuinbonen. Na een uurtje werken werden we getrakteerd op door Sanne zelf gebakken bananenflensjes. Daarna was het al weer tijd voor siësta . Het is een hard bestaan op het platteland in Portugal!

Sanne en Kevin hartelijk dank voor de ontvangst in jullie paradijsje en de geweldige dagen! We hebben genoten en zijn heel blij dat we hebben kunnen zien hoe jullie een jaar lang hebben geleefd!

Sander en Wilma

Op de hoogte blijven? Abonneer je hieronder!