Floor: Na een bezoek aan Sanne en Kevin in Portugal met mijn vriend Jorg kreeg ik de eer om een gastblog te schrijven.
Jorg en ik verlieten het natte koude Nederland op zoek naar warmere sferen in Portugal. Daarnaast ook op zoek naar onze lieve vrienden Sanne en Kevin. Hun leven met meer verbinding tot de natuur spreekt ook ons erg aan en we wilden er maar al te graag wat meer van mee krijgen.
Na een voorspoedige reis met trein (naar Bordeaux) en bus kwamen we aan in Porto en genoten daar twee dagen van de stad. Ons hoogtepunt, een hardloop rondje langs te Douro waarbij we alle prachtige architectuur van de stad en zelfs de zee konden bewonderen. Met de reisenergie nog fris in onze lichamen stapten we een dag later vanaf Porto op de bus naar Viseu waar een gebruinde Sanne en Kevin ons met open armen stonden op te wachten. Het stukje land waar hun idealistische stulpje zich bevindt is een klein half uurtje rijden vanaf daar. De laatste 100 m daalden we een hobbelig pad af omringd door een woekerend bos van mimosa-struiken.
Jorg en ik overnachtten in een schattige caravan die speciaal voor ons naast huize HaverHonée was geplaatst. Na installatie was het al snel borreltijd! De befaamde borrelplank van Sanne was op eigen wijze omgetoverd naar een passende off-grid variant van gepofte mais (aka popcorn), brood en olijfolie en een goed glas sangria. Daarna aten we Kevin’s signature dish: pompoen en aubergine met miso. Zo lekker, alleen daarom wil je al langskomen! Moe en zeer voldaan stapten Jorg en ik aan het einde van de dag onze caravan in.
De volgende, helaas natte, dag kregen we een kijkje in de moestuin. Snijbiet, boontjes, basilicum, koriander en nog wat kleine courgettes. De moestuin bleek zelfs in de herfst nog flink wat te geven maar het was duidelijk dat ook hier de winter eraan zat de komen. Sanne vertelde hoe ze de bonen nog liet hangen en op die manier droogde zodat de in de winter ook nog konden voorzien. Het had afgelopen dagen ontzettend geregend en daardoor was het eerder zo droge land nu ineens een moederpoel. De uitdagingen van het tuinieren zijn zichtbaar en daarom is het des te indrukwekkender te zien hoe de tuin in de afgelopen 3 maanden vorm heeft gekregen. Daarover later meer.
Later op de dag maakte we het vaste rondje van Sanne en Kevin langs het dichtstbijzijnde dorp. Op een paar plekken verraden de bomen dat het ook in Portugal herfst is maar het was ongelooflijk hoe groen het land blijkt in November. In een vervallen huis ergens in het dorp vertellen Sanne en Kevin over de geschiedenis van Portugal en de pas recente onafhankelijkheid van de dictator. Het huis staat te koop voor relatief weinig zoals veel huizen in Portugal en het heeft iets weemoedigs. We lopen naar binnen en bekijken de ruïne. Even later passeren we een laagstaand zwembad. Het moet een wat gehaaste sluiting zijn geweest, want in de kleedhokjes zie je nog zwembandjes, ehbo trommels en stoelen her en der verspreid. Het laat voor mij duidelijk zien dat Portugal nog heel wat rouwe randjes heeft. Maar we zijn hier natuurlijk niet voor vervallen zwembaden.
We lunchen met een kop erwtensoep en kimchi tostis. Tja de lunch leidt niet onder het off-grid bestaan. Nu moet ik wel toegeven dat Sanne en Kevin heel bewust te werk gaan; de kimchi is zelfgemaakt en de erwtensoep wordt verwarmt op de houtkachel. We plannen onze wandeling voor morgen naar de Serra de Estrela.
Deze wandeling was zeker een highlight van onze reis. Een route van ongeveer 3 uur nam ons mee de berg op; bomen in herfstkleuren werden afgewisseld door kronkelige beekjes met helder snel stromend water afkomstig van een enorme kolkende waterval. Ergens op een van de hoogste punten vonden we een perfect ‘meditatie punt’. Ieder van ons installeerde zich op een steen en tevreden tuurden we het weidse landschap in. Eenmaal terug bij start besloten we onze wandeling een gouden randje te geven met een welverdiend biertje. We liepen langs een luxueus terras met zwembad waar de laatste zonnestralen nog precies opvielen. Kevin en Jorg werden gezonden om verhaal te halen bij het hotel. Het hotel stemde blij in en we waren welkom op hun terras, wat een feest! Jorg en ik namen het ervan en storten ons in het zwembad. Kortom, het was een top dag.
Onze laatste dag op het land HaverHonnée besloten Jorg en ik ons ook nog een beetje nuttig te maken. Terwijl Kevin en Jorg de macramé wand van Sanne in de douche installeerden, gingen Sanne en ik aan de slag met de erwtenteelt. We verwijderden eerst de oude bonenstaken van de klimtoren om die vervolgens naar het bed ernaast te verplaatsen. Zorgzaam plantten we de nieuwe zaden (die zijn trouwens prachtig roze!) in de grond. Ook maakten we een bed knoflook gereed. Ik hoop dat ik hiermee wat heb kunnen bijdragen aan de winter- en voorjaarsmaaltjes. Na de tuin bezigheden zagen we dat de douche was voorzien van een nieuwe wand. Om de goede daden te vieren trakteerden we onszelf op een maaltje in het restaurant waar ze een vegaburger en vegan pasta serveerden!
Samen vervolgden we onze weg van verlaten kustdorp Praia da Tocha, door de groene heuvels en paleizen van Sintra tot aan steile straatjes van Lissabon. Onderweg werden we voorzien van een hoop bollos de arroz, pasteis de nata en vooral ontzettend fijne gesprekken.
De reis heeft Jorg en mij geïnspireerd om zelf ook meer te gaan maken, meer structuur maar ook meer rust aan brengen in onze dagen en meer te lezen. Hopelijk raken we deze voornemens niet kwijt in de alledaagse hectiek van de stad.
Dank lieve Sanne en Kevin voor de gastvrijheid! Ik ga de knusse leesuurtjes, eindeloze ontbijtjes en cynische grappen missen.
Veel liefs.
zoveel liefde voor jullie allemaal!